Christendemocraten geloven sterk in de kracht van de mens en in diens creativiteit. Wij staren ons echter niet blind op louter ons menselijk bestaan. Wij zijn niet de eigenaar van de wereld waarin wij leven. Wij hebben de schitterende schepping in bruikleen gekregen en dienen daarom uitermate goed voor haar te zorgen. Dat idee vatten christendemocraten onder de noemer van het rentmeesterschap. Vele generaties gingen ons voor en vele generaties zullen nog ons volgen. Goed voor onze aarde zorgen en ze zelfs in een betere staat doorgeven aan de volgende generaties zien wij dan ook als niets minder dan een plicht ten opzichte van de toekomstige generaties. De betere staat van de aarde heeft bovendien niet alleen betrekking op de materiële aspecten, maar ook op alle mogelijke immateriële aspecten. Christendemocraten kunnen het zich niet permitteren om een slechtere versie van de wereld door te geven aan de volgende generaties. Wij voelen ons verantwoordelijk en vinden zorg dragen voor de aarde een kwestie van rechtvaardigheid. Voor ons christendemocraten is de reikwijdte van onze solidariteit niet beperkt tot de mensen waarmee wij nu op deze aarde mogen vertoeven. Christendemocraten geloven evenzeer in het principe van de intergenerationele solidariteit, of solidariteit over de verschillende generaties heen. Deze intergenerationele solidariteit vormt een kernwaarde van de christendemocratie en is nauw verbonden met het begrip van rentmeesterschap.

De toenemende ecologische problemen bewijzen de relevantie en de grote noodzaak van het rentmeesterschap. Paus Franciscus schreef in 2015 in zijn encycliek Laudato Si over het grote belang van de zorg voor de schepping. Christendemocraten hebben met het rentmeesterschap alle ideologische rijkdom in handen om van milieu een speerpunt te maken. Jammer genoeg slaagt men er vaak niet in om dit naar de realiteit te vertalen door grote druk van de oude standen binnen de Vlaamse christendemocratische partijpolitiek. Zorg voor de natuur en de wereld waarin wij leven, is in feite in geen enkel andere ideologie zo prominent aanwezig als in de christendemocratie. Zelfs niet het zogenaamde “ecologisme”, dat vaak spijtig genoeg vervalt tot een materialistisch en nihilistisch neomarxisme waarin mens en schepping als inherente tegenpolen, als onderdrukker en als slachtoffer geportretteerd worden. In de christendemocratische visie is de mens echter niet in strijd met de schepping, maar vervuld van verantwoordelijkheidszin en liefde voor zijn omgeving en daarom uiteindelijk de beste vriend en de bewaarder ervan. Het rijke begrip van het rentmeesterschap past men in de christendemocratie bovendien niet enkel toe op zaken die rechtstreeks met milieu te maken hebben. Ook bij het overheidsbeleid rond begroting en energie, heeft men er volgens de christendemocratie steeds baat bij om het principe van het rentmeesterschap toe te passen.